Fire, Trials and Aid

Yangın, İmtihan ve Yardım

You all know the article called 'There is a Fire' by Mahmud Esad.

Mahmud Esad'ın "Yangın var" yazısını bilirsiniz.

I feel that fire inside me all of the time.

Ben o yangını her zaman içimde hissediyorum.

I feel the generations being burnt, the religious values being trodden on, peace and order being used as fuel and all of these being brought together to create a giant inferno.

Cayır cayır nesillerin yandığı, dinî değerlerin ayaklar altına alındığı, hakkın-adaletin odun parçası gibi ateşin içine atıldığı ve bütün bunların bir ziftin ateşle tutuşturulması gibi tutuşturulup yakıldığı içime akıp duruyor.

I'm sure there are people who are as troubled as I am and solidarity in the face of calamity mitigates the suffering.

Mutlaka, bu duyguyu benimle beraber paylaşan insanlar vardır; paylaşmada dert biraz aşağıya çekilmiş olur.

If there is only one person with the same emotions while everyone else is carrying on with their lives; how miserable is that person!

Sadece bir kişi o duygu ile oturup kalkıyor ve diğerleri hiçbir şey yokmuşçasına hareket ediyorlarsa, vay o zavallının, o akılsızın, o ahmağın haline.

His struggles are in vain.

Demek, beyhude çırpınıp duruyor.

However if there is belief in God, His Messenger and that the path is right and that all that was accomplished was from God, and that everything we carry on our shoulders is entrusted to us, then everyone will be troubled by what is going on.

Ama Allah'a iman, Peygambere iman var ise, bu yürünen yolun doğruluğuna iman var ise, bugüne kadar olan muvaffakiyet ve başarıların Allah'tan olduğuna iman var ise ve olan şeylerin omuzumuzda birer emanet bulunduğuna iman var ise, zannediyorum diğerleri de dertliler ile paylaşırlar bu derdi.

Oppression at a level that unbelievers didn't engage in is being done in the name of Islam.

İslamî argümanlar kullanılarak kâfirlerin yapmadığı şeyler yapılıyor.

This is more dangerous because the 'sacred' is being used as an instrument; insincere or incomplete prayers are serving their motives.

Ondan daha tehlikeli; çünkü "kutsal", bir vasıta olarak kullanılıyor; abdestli-abdestsiz namazlar, kutsal olarak, onların emellerine hizmet ediyor.

And these people perpetuate atrocities and malignancies.

O sû-i emelleri ile, sû-i niyetleri ile şenaatleri/denaetleri irtikâp ediyorlar.

With a little background information, it is impossible for a person to not be saddened, in fact only the heartless will not be affected by these events.

Azıcık arka planı ile, perde arkası ile meseleyi gördüğünüz zaman, üzülmemek için insan olmamak lazım, daha aşağı bir mahluk olmak lazım.

'There is a fire.'

"Yangın varmış."

Animals run and hide when they see a fire.

Hayvanlar kuyruklarını kısar, kaçarlar yangın dışında bir yere.

That's what animals do but if there is a fire, we 'grab our buckets of water and run to aid'.

Ama öyle değil, yangın var ise şayet, "Tulumbanı al yetiş imdada, yangın var."

In the words of Suzi:

Sûzî'nin ifadesiyle:

'Grab your buckets and run to aid

"Tulumban al yetiş imdada, yangın var.

I said:

Dedim:

Is the fire on the surface, o lover?

Zahirde mi âşık?

He said:

Dedi:

There is a hidden fire.

İhfâda yangın var.

You ignited a fire at the ship of my heart of friend

Sefine-i kalbime alevli bir kor attın ey dost

You can scream :

Bülend-avaz ile dersin:

Look there is a fire in the sea.'

Bakın deryada yangın var."

No there is fire everywhere.

Hayır, her yanda yangın var.

There is fire.

Yangın var.

Fires in families.

Ailede yangın var.

Fires in administration.

İdarede yangın var.

Fires in the judiciary.

Adalette yangın var.

Fires on the side of the Truth.

Hakta, hak cephesinde yangın var.

There is a fire in religious feeling and thought.

Dinî duygu ve dinî düşüncelerde yangın var.

Like pieces of wood, each of them is being used to burn some people's future, reign and luxury.

Birer odun parçası şeklinde, bunlar, birilerinin istikballeri, gelecekleri, saltanatları ve debdebeleri için, ateş tutuşturma istikametinde kullanılıyor.

There cannot be greater disrespect and insult to the religion.

Dine bundan daha büyük hakaret, daha büyük saygısızlık olamaz.

It is impossible to see these and not feel sorrow; those who do not feel sorrow should question themselves.

Bunu görüp üzülmemek mümkün değil; üzülmeyenlerin, kendilerini bir kere daha gözden geçirmeleri lazım.

But I think 'many', giving the benefit of the doubt, those who feel sorrow share the same feelings as us.

Ama zannediyorum üzülenler ile beraber -"Çokları" diyeceğim, hüsnüzannı ileriye götürerek genel çerçevede, herkesi içine alacak şekilde demiyorum.- çokları aynı duyguyu paylaşıyor.

Our friends had published a book titled 'The Destiny of this Path'.

"Yolun Kaderi" diye bir kitap neşrettiler arkadaşlar.

We must see everything that has happened as 'The Destiny of this Path'.

Olup biten şeyleri "yolun kaderi" olarak görmek lazım.

This does not mean applauding tyranny or accepting it.

Bu, zulmü alkışlamak veya zâlimi alkışlamak, zulme "Evet" demek değildir.

Akif says, 'I can't applaud oppression nor love the oppressor'.

Âkif'imiz, "Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem" der.

There are things to be applauded and others to curse.

Alkışlanacak şey var, tel'în edilecek şeyler var.

We protect our tongue from cursing or saying 'Amen' to curses, this should be our stance in the face of tyranny.

Tel'în etmekten, bedduaya "Âmîn" demekten, lisanımızı sıyânet ederiz ama zulme karşı da kararlı bir duruşumuzun olması lazım.

Or else, my God protect us, indifference in the face of such fires are the greatest of sins.

Yoksa -hafizanallah- işte o yangın karşısında, yanan şeyler karşısında umursamazlık, en büyük bir günahtır.

Indifference...

Umursamazlık.

Not sharing the suffering...

Derdi hissetmemek.

The feeling of sorrow must be deep, but it also should not diminish the feeling of hope.

O derdi hissetme derin olmalı; şu kadar var ki, onun derinliği sizdeki/bizdeki ümitleri alıp götürmemeli; o kerteye kadar.

The feeling of sorrow must be great but the limit is the feeling of hopelessness. It should not diminish your hope.

İnsanı ye'se atmaması, recâ hissinin tepesine çullanıp onu bütün bütün felç etmemesi; son sınırı orası, oraya kadar yolu var.

If someone comes to me and says, 'In the face of such scenery I was unable to sleep.

Yoksa bana gelip deseler ki, "Bu gece, genel manzara karşısında ben uyuyamadım.

I turned from right to left and from left to right.

Sağdan sola döndüm, soldan da sağa döndüm.

Those evil scenes did not disappear from my mind, just like a cinema; I watched all the sins, evils, atrocities and dishonour. This made me uncomfortable, my blanket felt as heavy as the mountains and my mattress felt like a bed of needles, this is what sharing your sorrows is like.

Bir türlü o kirli tablolar zihnimden silinmedi; hayal dünyamda sinema seyrediyor gibi, işlenen günahları, mesâvîyi, me'âsîyi, şenaati, denâeti seyrettikçe, bunlar bir sel gibi benim huzurumu aldı götürdü ve ben o yorganı üzerimde âdetâ bir dağ cesâmetinde/ağırlığında hissettim/ediyorum, döşeği de bir iğneli fıçı gibi hissediyorum" derdi paylaşma demektir bu.

But despite all these, 'This is the fate of this path.'

Ama bütün bunlara rağmen, "Bu yolun kaderi."

The great Messengers faced the same hardships, they walked through thorny paths; they did not have a moment without suffering.

Enbiyâ-i ızâm, aynı şeylere maruz kalmış, hep dikenli tarlalarda gezmişler; ayaklarının kanamadığı ân olmamış, ızdırap çekmedikleri tek dakika olmamış.

The great Messengers...

En-bi-yâ-ı ı'zâm.

Eminent servants of God, the best of mankind whom God tasked with guiding humanity.

Allah'ın seçkin kulları, hususi seçip insanları irşad için vazifelendirdiği en şerefli insanlar.

May we all be sacrificed for them.

Onlara canlarımız kurban olsun.

You can witness this in the life of the Pride of Humanity, peace and blessings be upon him, humanity takes pride in his life.

Sadece tabloyu İnsanlığın İftihar Tablosu'nda (sallallâhu aleyhi ve sellem), insanlığın O'nun ile övündüğü tabloda görebilirsiniz.

Indeed, we take pride in him.

Biz de övünüyoruz O'nunla.

'How fortunate are the followers of Muhammad! For they have leaned upon such a steadfast Pillar, a Pillar directly connected with God' says Imam Busiri in his Eulogy of the Cloak.

"Ne mutlu ümmet-i Muhammed'e ki, öyle, devrilmez/sarsılmaz bir Sütun'a, Allah ile irtibatlı bir Sütun'a dayanmışlardır." Böyle diyor "Kaside-i Bür'e"sinde (veya "Bürde"sinde) İmam Bûsîrî hazretleri.

How fortunate we are to rely on an unshakeable and unbreakable column.

Ne mutlu bize ki, öyle devrilmeyen, sarsılmayan, kırılmayan bir rükne dayanmış bulunuyoruz.

The Pride of Humanity...

İnsanlığın İftihar Tablosu.

As mentioned, God created the universe for his sake.

Söylenegeldiği üzere, Allah, O'nun yüzü suyu hürmetine varlığı yaratmış.

As a blessed statement, it is narrated that 'If it weren't for you, I would not have created the heavens.' In Turkish, 'if it weren't for you' is emphasised twice.

Mübarek bir söz olarak, لَوْلاَكَ لَمَا خَلَقْتُ اْلأَفْلاَكَ rivayet ediliyor; Türkçemizde kullanılırken iki defa "Levlâke levlâke" deniyor:

'If it weren't for you, I would not have created the universe.' You can understand this as 'If it weren't for you, I wouldn't have created mankind or other living beings. Ecosystems would not exist. Water would not flow, oceans would not evaporate, and rains wouldn't wash the face of the earth.'

"Sen olmasaydın, bu kevn ü mekânları yaratmazdım." "İnsanı var etmezdim, haşeratı varlığa erdirmezdim, eko-sistem diye bir şey olmazdı, sular çağlamazdı, denizler tebahhur etmezdi, tebahhur eden deniz damlacıkları yağmura dönüşüp yerin bağrına inmezdi; Sen olmasaydın" şeklinde anlayabilirsiniz.

If he, peace and blessings be upon him, did not exist, we could not know our creator, prophets, scripture, angels, what happens in the grave and on the day of Judgement, or Heaven and Hell.

O (sallallâhu aleyhi ve sellem) olmasaydı, ne Allah bilinirdi, ne Peygamber bilinirdi, ne Kitap bilinirdi, ne Melek bilinirdi, ne kabir bilinirdi, ne Mahşer bilinirdi, ne Cennet bilinirdi, ne Cehennem bilinirdi.

Are you aware of just how indebted you are to him?

O'na karşı ne kadar şey ile medyûn olduğunuzun farkında mısınız?

The great poet Akif says the following in a poem regarding his blessed birth:

Onun için Âkif'in, O'nun vilâdeti münasebetiyle söylediği bir naatında, son mısraları şunlardır:

'All humanity is indebted to that innocent,

Medyûndur o Masum'a bütün bir beşeriyet

O my Lord!

Yâ Rab.

Resurrect us with this declaration!

Mahşerde bizi bu ikrâr ile haşret.

'All humanity is indebted to that innocent,

Medyûndur o Masum'a bütün bir beşeriyet

O my Lord!

Yâ Rab.

Resurrect us with this declaration!

Mahşerde bizi bu ikrâr ile haşret.

But unfortunately, birthdays come and go; the feeling, reflection, affection and connection we have for him is experienced like living the month Muharram, we are experiencing our own Karbalas.

Ama gel gör ki, vilâdet vilâdeti takip ediyor, doğum günleri gelip geçiyor; fakat -bir yönüyle- O'na karşı olan duygu, düşünce, alaka ve irtibatımız açısından Muharrem ayını yaşıyoruz, Kerbelâ'yı yaşıyoruz,

We see ourselves by the Rawan River.

kendimizi Revân Nehri kenarında görüyor ve duyuyoruz.

'As the years pass by, O Muhammad!

"Yıllar geçiyor ki -Yâ Muhammed-,

Months have all become Muharram for us!

Aylar bize hep Muharrem oldu,

What a sunny night it was last night; Alas!

Dün gece ne güneşli gece idi,

It too turned into a night of grief!

Eyvah, o da leyl-i mâtem oldu.

They overrode the purity of your way.

Çiğnendi harîm-i pâk-i şer'in,

Foreigners became intimate with our private domains.'

Namusa yabancı, mahrem oldu."

Akif continues his words with:

Âkif, sözlerinin devamında,

'Because of the bells tolling in your most intimate quarters.

"Beyninde öten çanın sesinden

Thousands of minarets fell silent.'

Binlerce minare ebkem oldu."

But I shall translate it as, 'The truth fell silent because of the sounds of politics from the pulpits'.

diyor; ben çevirerek diyeyim ki, "Cami minberinde öten siyaset sesinden / Bütün hakikatler ebkem oldu" dilsiz oldu.

'For the love of God, O Innocent Prophet!

"Allah için, ey Nebiyy-i mâsum,

Do not leave Islam so desolate,

İslâm'ı bırakma böyle bîkes,

And so oppressed.'

İslâm'ı bırakma böyle mazlum."

Do not leave us so desolate and oppressed.

Bizleri bırakma böyle bîkes; bizleri bırakma böyle mazlum.

But that is the fate of this path.

Ama yolun kaderi.

When He, peace and blessings be upon him, endured unbearable things.

O (sallallâhu aleyhi ve sellem) çektiğine göre, tahammülfersâ şeyleri.

He did not complain or say a word about anything he was subjected to.

Kurban olayım; bir tek kelime ile maruz kaldığı şeyleri anlatmıyor, şikâyet etmiyor.

As far as I know, he only says, 'I suffered a lot from my people' to our mother Aisha.

Benim bildiğim, sadece Âişe validemize "Kavminden çok çektim" diyor.

Let us say, 'May God grant guidance to those oppressors and to those who oppress today.'

"Allah, o çektirenleri hidayete erdirsin; bugün de çektirenlere, imanı duyursun, onları da hidayete erdirsin" diyeyim.

He does not complain, that is the necessity of that path and he lives by it.

Şikâyet etmiyor ama o yolun gereği o; yaşıyor onu.

The Holy Qur'an states:

Kur'ân-ı Kerim buyuruyor:

'And We will most certainly try you so that We may mark out those among you who strive hard (in God's cause with their persons and their wealth), and those who are steadfast (on His Path and patient through adversities), and test your record (of assertions and deeds) for truth and quality' (Muhammad, 47:31).

"İçinizde gerçekten mücâhede edenleri ve (Allah yolunda) sabır ve sebat gösterenleri ortaya çıkaralım, ayrıca söz ve davranışlarınızı (niyet ve sâlih olup olmamaları açısından) değerlendirelim diye sizi mutlaka imtihana çekeceğiz" (Muhammed, 47:31).

Assuredly, we will all go though a trial.

Kasem olsun, hepinizi imtihana tâbi tutacağız.

This way, what we know as truth can be reflected externally.

Böylece bizim bilgimizde olan şey, dışarıya aksetsin.

What is it that we are aware of?

Nedir o bilgide olan şey?

Who are patient?

Kimler sabırlı.

Who are striving?

Kimler mücâhede içinde.

In a way, they are striving in exalting the right and the truth.

Bir yönüyle, hak ve hakikati i'lâ adına mücâhede ediyorlar.

They self-supervise their carnal souls; they question themselves and castigate themselves for the smallest flaws.

Bir yönüyle de nefisleriyle yaka-paça, iç murakabe içindeler; sorguluyorlar kendilerini, en küçük kusurlarından dolayı kendilerini yerden yere vuruyorlar:

'How is it that there was a flaw in my reasoning; a contamination of my ideas; filth has come and entered my imagination?'

"Nasıl oldu da benim taakkulümde, yani aklî fonksiyonlarımda bu bozukluk oldu; tasavvurlarımda bu kirlilik yaşandı; tahayyüllerime geldi, bu gibi ziftler çarptı?

How did it happen?

Nasıl oldu?

If I have believed in God, I should not have contaminated the faculties given to me.'

Ben, Allah'a inanmış bir insan isem, bana ait letâifi kirletmemem lazımdı."

'I should not have contaminated them.'

"Kirletmemem lazımdı."

Wailing like this...

Bundan dolayı bile inleme.

When we look at the greats, the excellent Abu Bakr; he wailed due to this, may God be pleased with him.

Büyüklere bakınca, Hazreti Ebu Bekir, bundan dolayı inliyor, radıyallâhu anh.

Umar, cried for this.

Hazreti Ömer, bundan dolayı inliyor.

Uthman, wailed for this.

Hazreti Osman, bundan dolayı inliyor.

The excellent Ali wailed for this.

Hazreti Ali, bundan dolayı inliyor.

'This is the path; this is the way; the rest are chores.'

"Yol, bu; yöntem, bu; gerisi angarya."

This phrase belongs to the noble Necip Fazıl.

Bu söz de Üstad Necip Fazıl'a ait.

Yes, whoever strives on the path of God.

Evet, kim, Allah yolunda mücâhede içinde.

To strive; in a way is to exalt the Name of God.

Mücâhede içinde; bir yönüyle İ'lâ-i Kelimetullah.

'Whoever exalts the Name and religion of God, they are on the right path.'

"Kim, Allah adının/dininin en yüce olması için mukâtele ederse, o Allah yolunda demektir."

Our Prophet mentions it as such.

Efendimiz böyle buyuruyor.

If I am touching upon the blessed eloquence of our Prophet, I hope I have not have offended the noble Spirit of the Master of Humankind.

Ben şimdi, Efendimiz'in o mübarek beyanına dokunuyorsam, Hazreti Ruh-u Seyyidi'l-Enâm'ı inşaallah rencide etmiş olmam.

Whoever withstands different threats in the name of spreading the Majestic Name of God to the four corners of the world, if they are striving, verily they are striving for God; they will break the scales during their judgement on the day of judgement.

Kim, nâm-ı celîl-i İlahî dört bir yanda şehbâl açsın diye değişik tehlikeleri göğüslüyor, mücâhede ediyor ise, işte o, Allah için bir mücâhededir; nezd-i Uluhiyette kantarları kıracak, Mahşer'de Mizan'ı kıracak mahiyette bir şeydir.

Those striving on the path of God.

Mücâhidîn.

And then the patient; those who are in active patience.

Bir de sabredenler; bu mevzuda "aktif sabır" içinde bulunanlar.

Calamities have come and they have bit their tongues in patience.

Belâ ve musibetler gelmiş; dişini sıkıp sabreden.

Those who think, 'How will I be free of this?'

"Bunlardan sıyrılma nasıl olur?" diye düşünen.

We call it 'active patience'.

"Aktif sabır" diyoruz; öyle sabreden.

Those that don't complain.

Şikâyet etmeyen.

Those that don't complain of their destiny.

Kadere taş atmayan.

Avoiding accusations in saying, 'Some of our friends allowed for this to happen.'

"Bazı kardeşlerimiz sebebiyet verdiler buna" demek suretiyle atf-ı cürümlere girmeyen.

Instead, 'How will we be freed of these calamities?

Fakat "Bu belâ ve musibet sarmalından nasıl sıyrılırız?

How will we walk on the path we did so before?

Eskiden yürüdüğümüz o yolda nasıl yürürüz?

How will we transform this alleyway into a highway?'

Bu patikaları yeniden bir şehrâha, bir otobana nasıl çevirebiliriz?"

To be busied with these considerations; 'active patience,' we say; patience with action.

Bu mülahazalar ile oturup-kalkma, böyle bir sabır; "aktif sabır" diyoruz, hareket halinde sabır.

Not stagnant patience; 'stagnation' is a cause of being scattered; this is the law of physics.

Durağan sabır değil; "durağanlık" saçılmaya vesiledir, fiziğin kanunu bu.

In the next verse:

Devamında:

'And then we shall inform them of their states and good qualities.'

"Sonra da onlara durumları, keyfiyetleri nedir, hallerini haber verelim."

This is in the blessed Chapter Muhammad, may I be sacrificed for its name.

Bu, Muhammed sûre-i celîlesinde, adına kurban olayım ben.

However there are many similar verses in the Qur'an.

Ama Kur'an-ı Kerim'de, benzer o kadar çok ayet var ki.

Such as this one; 'Or do you think that you will enter Paradise while such [trial] has not yet come to you as came to those who passed on before you?'

Bu cümleden olarak; "Yoksa siz, daha önce geçmiş ümmetlerin başlarına gelen durumlara mâruz kalmadan Cennet'e gireceğinizi mi sandınız?

'They were touched by poverty and hardship and were shaken until the Messenger and those who believed with him were about to say, "When is the help of God?"

Evet, onlar öyle ezici mihnetlere, zorluklara dûçâr oldular ve öyle şiddetle sarsıldılar ki, Peygamber ve yanındakiler, 'Allah'ın vaad ettiği yardım ne zaman yetişecek?' diyecek hale geldiler.

Unquestionably, the help of God is near' (Al-Baqarah 2:214).

İyi bilin ki Allah'ın yardımı yakındır" (Bakara, 2:214).

Do you believe you will be admitted into Paradise?

Cennet'e gireceğinizi mi sanıyorsunuz siz?

Before you were tested with the adversities that those in the past were tested with.

Sizden evvel emsallerinizin başına gelen şeyler, başınıza gelmeden.

Did you think you would be able to enter into Paradise without being subjected to boycotts, like those in the time of Abu Talib, and without being ridiculed, insulted and threatened by people saying, 'Those people are terrorists?'

Bir Şi'b-i Ebî Tâlip'te boykota maruz kalmadan, "Falancalar teröristtirler" tehdidine, tahkirine, tezyifine maruz kalmadan Cennet'e gireceğinizi mi zannediyorsunuz?

Did you assume you would be allowed to enter into Paradise without being deprived of justice and the truth?

Haktan, hakikatten mahrum edilmeden Cennet'e gireceğinizi mi zannediyorsunuz.

Did you assume you would enter Paradise without first being severely tested?

Preslenmeden Cennet'e gireceğinizi mi zannediyorsunuz.

Did you think you would be admitted into Paradise before being separated from your homes and your beloved homelands?

Yurdunuzdan, yuvanızdan -toprağını tûtiyâ gibi alıp koklayacağınız yurdunuzdan, yuvanızdan- edilmeden Cennet'e gireceğinizi mi zannediyorsunuz?

The Pride of Humanity